18 թվի կեղծ հեղափոխության մասին խոսելն արդեն պայմանավորված չէ քաղաքական հայացքներով:
Աշխարհայացքի թեմա է:
Փիլիսոփայական ու կրոնական մոտեցման հարց է:
18 թվի կեղծ հեղափոխության մասին խոսելով, կամ՝ չխոսելով, մենք ցույց ենք տալիս, թե ինչ դաստիարակություն ու կրթություն ենք ստացել:
Թե ինչ գրքեր ենք կարդացել, կարդացածն էլ՝ ինչպես ենք հասկացել:
Իրական քրիստոնյան չի կարողացել ասել.
- Հիմա ժամանակը չի:
Համ էլ, որ այդ թեմայով պառլամենտում խոսենք, ի՞նչ կփոխվի, որ այդ թեմայով մեր թերթում գրենք՝ ի՞նչ կփոխվի:
Մահմեդականն ու բուդդայականը ևս չեն կարող այդպես մտածել:
Մարդը, մարդու տղան առհասարակ, այդպես չի կարող մտածել:
Մինչև 18 թվին հազարավոր պատանիներին փողոց փակել տվողները, նրանց Աղդամ ու Ջաբրայիլ ուղարկողները, ցեղասպանության ենթարկողները, Շուշին՝ Շուշա կնքածները, Արցախը՝ Հայաստան է (Ադրբեջան է) հայտարարածները պատասխանատվության չենթարկվեն, բան չի փոխվելու:
Եթե այս կնճռոտ հարցին չենք կարողանալու տալ իրավական կամ այլ լուծում, ուրեմն դեռ շատ խակ ենք պետություն ունենալու համար:
Արթուր ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄՅԱՆ
Կոլաժը` ՆԻԿՕ-ի (Նիկոլայ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ)